Een uitwedstrijd bij OH Leuven, op papier lijkt dat voor buitenstaanders een hapklare brok, maar insiders weten wel beter. Leuven is een te duchten tegenstrever, aanvallend ingesteld, fysiek top en steevast verzorgd voetballend. Lokeren ging er naartoe om revanche voor zichzelf te bewerkstelligen, je hoefde onze jongens niet meer te zeggen hoe het vorig weekend tegen Genk liep, dat wisten ze zelf drommels goed. Het was deze week al meerdere keren te horen, tegen Leuven zou het anders gaan. Een ingesteldheid waar je al heel ver mee kan komen.
De wedstrijd begon vrij aardig voor Sporting, De eerste drie kansen waren nog voor het kwartier voor de bezoekers. Sander ging z'n flank af en bracht voor, Simon's kopbal ging net over. Yari ging op links aan de haal, kwam naar binnen en bracht Simon in stelling, de keeper redde met een beenveeg. Twee minuten later was het opnieuw Yari die voor gevaar zorgde, Jonathan kraakte z'n schot met links, de bal belandde pal op de keeper. Leuven kon daar niet echt iets tegenover zetten, na twintig minuten noteerden we het eerste schot dat hoog over ging, hé Michael ;-) Toch kreeg het Leuvense middenveld iets meer grip op de wedstrijd. Timo liep al een tijdje te trekkebenen en moest uiteindelijk toch naar de kant met een liesblessure en Sporting moest opnieuw het evenwicht zoeken. Echt gevaar leverde het OHL overwicht in die fase slechts éénmaal op. De handige nr. 9 slalomde voorbij drie man, Sander kon nog net ontzetten. Lokeren liet Leuven niet helemaal in de match komen en nam opnieuw het heft in handen, Jelle werd afgeblokt na opnieuw een prima actie en voorzet van een bedrijvige Yari. Sander bracht vijf minuten voor tijd de bal nog eens voor, Simon's overname werd in hoekschop gesaved.
De tweede helft startte gezapiger, het doelgevaar bleef uit, het voetbal werd van beide kanten iets slordiger. Plots vielen er drie echte doelpogingen, Niels kopte naar doel op een hoekschop maar de bal ging net naast. Aan de overkant kon Matthijs nog net een poging afblokken. Lokeren antwoordde met een kopbal van Arno naar de verste hoek, maar ook die bal ging voorlangs. Beide teams werden zenuwachtiger, het spel lag veelvuldig stil voor pietluttigheden, het tempo verdween helemaal uit de match. Een 0-0 kwam aan de einder opdoemen, zo dachten we. Maar dat was zonder de thuisploeg gerekend. Zij zetten een heus slotoffensief in. Sporting kreude in die fase, maar kon rekenen op een alerte Kjell die een poging uit z'n kooi ranselde. De beste kans viel 8 minuten voor tijd, Leuvens nr. 9 nam in één tijd een bal op de slof, tot opluchting van alle Lokeraars verdween de bal in het zijnet. Sportings defensie, geleid door een alweer foutloze Arno, bracht rust in de tent. Lokeren had tien minuten keihard gewerkt om een puntje te halen, maar ging in de slotminuut nog met de volle buit aan de haal. Jonathan devieerde subliem (buitenkantje voet) een inworp tot bij Jordy Van Landeghem, die stuurde de onvermoeibare Simon weg, keeper omspelen en de bal netjes naast de paal in het mandje deponeren, 0-1, alle Sportingers op een hoopje. Leuven kreeg een koude douche, probeerde nog wel maar kon niet meer aan doelrijpe kansen komen in overtime.
Drie hele dure, felbevochten punten. Een buit waarvoor onze jongens tot in de laatste seconden, keihard hebben gewerkt en daardoor de winst ook wel verdienden (dixit Leuvense supporters). Al hadden wij ook met een puntje al tevreden geweest, we waren lang overtuigd dat dit een 0-0 wedstrijd was. De winst werd daarom niet minder gevierd ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten