Het is gelukt! U17 heeft voor het eerst deze competitie thuis de volle pot gehaald. En het was een volle pot, overvol zelfs. Overvol kansen, 26 doelrijpe kansen maar liefst, waaruit Sporting 8 doelpunten puurde.
Na nauwelijks vijf minuten had er al eentje in de mand moeten liggen, Jonathan en Jordy combineerden doorheen de defensie, maar Jordy twijfelde even, Simon tikte de bal net naast. Aan de overkant moest Kjell ook al meteen aan de bak, hij duwde een goed schot in hoekschop. Direct daarop ging Simon op rechts aan de haal, hij zag Jelle alleen voor doel opduiken, maar de bal is momenteel de beste vriend van onze Jelle niet, het onding ging niet binnen. Nauwelijks een minuut later ging Arno door, Yari speelde hem slim aan maar onze kapitein besloot pal op de keeper. Uit de hoekschop die er op volgde, kwam al een volgende kans, Jordy Van Daele miste echter aan de tweede paal. Net voor het kwartier moest Kjell nog eens uitpakken, hij ging goed in de voeten, de bal ging naast. Jonathan werd even later alleen voor doel gezet, maar ook hij bleef niet rustig genoeg. Nauwelijks een minuutje later ging Jona al weer zijn kans, de keeper kwam onnodig ver uit, de bal hobbelde centimeters naast. Jordy, Jonathan en Simon zetten een knappe combinatie op, Simon werd net voor besluiten afgeblokt, en hij kopte ook nog eens de daaropvolgende hoekschop net over. Hoe Charleroi deze periode zonder kleerscheuren doorkwam is ons nog altijd een raadsel, maar Sporting liet het niet aan het aanvallende hart komen. Yari zette knap voor, Simon nam in één tijd over aan de 2epaal, 1-0 net voor het half uur. Drie minuten later verdubbelde Lokeren de score, Matthijs, Simon en Jonathan staken de actie in mekaar, Yari werkte in twee tijden af, 2-0. Charleroi bleef onmondig en verloor ook nog eens z’n targetman, hij verzwikte z’n enkel. Geen kiné, geen afgevaardigde die zich bekommerde om de arme jongen, dus toonden de Lokerse supporters maar hun voetbalhart, zij bezorgden de jongen tenminste ijs, knappe actie Peter! Simon en Jonathan wilden hun staaltje van even daarvoor nog wel eens overdoen en Yari mocht uithalen, zijn poging ging nipt naast. Toch kwam de ruimschoots verdiende grote voorsprong nog op de bordjes. Simon zag uitblinker Jonathan opdoemen, Jona plaatste de bal in twee tijden voorbij de arme doelman. Nauwelijks twee minuten later maakte Jonathan al zijn tweede, hij bleef heel rustig en zette de ruststand op het scorebord, 4-0.
Nauwelijks de tweede periode op gang gefloten of Lokeren stak alweer de neus aan het venster, Sander mocht ver komen en voorzetten, Simon zette de bal net naast. Na vijf minuten ging mede-uitblinker Simon opnieuw aan de haal, hij werd foutief gestuit, de bal ging op de stip. Timo, na zijn liesprobleem opnieuw op het veld, trapte mooi binnen, maar de ref liet de penalty overnemen, wegens te vroeg in het strafschop gebied opduiken. Raar, want wij dachten dat het vooral Carolo’s waren die er zo snel stonden. De tweede poging werd gepakt door de keeper. Toch kwam de 5-0 er, Jonathan schilderde een hoekschop tot bij Niels aan de tweede paal en onze linkerflankverdediger prikte binnen. Ook Charleroi ging nog eens z’n kans, Kjell ging echter goed plat. Simon en Jonathan hadden zo’n dagje, onze spits zette voor, Jonathan trof de paal. Maar ook de bezoekers kregen een strafschop, Arno tikte z’n tegenstander licht aan, de bal verdween in doel, 5-1. Lokeren ging gewoon door, een prima aanval werd net niet afgerond, Keanu schampte z’n poging. Het ging kansen regenen, Jona speelde Timo vrij, maar hij raakte niet voorbij de keeper. Simon probeerde het nog eens met een plaatsbal, Charleroi’s beste man savede het leer uit zijn kooi. Toch werd het 6-1, Simon werd opnieuw foutief afgestopt in de zestien, bal op de stip, Jonathan maakte z’n derde (tot groot jolijt van de Sporting aanhang, want papa Michaël moest er ene betalen). Zes minuten later moest Charleroi opnieuw aan de noodrem, Jelle werd onderuit gehaald, Arno nette de 7-1. Kjell moest nog één keer aan het werk, de vaardige nr. 9 ging alleen op snelheid, onze doelman ging alweer goed plat. Lokeren zou nog één keer scoren, Simon vertrok op rechts bracht tot bij z’n maatje Keanu, die eindelijk weer eens dat heerlijke gevoel mocht beleven van het scoren. 8-1, een ruime eerste thuiszege, met goed voetbal, veel beweging en combinatie bij mekaar gevoetbald. Achteraan nagenoeg niets weggegeven, het middenveld beheerst en vooraan constant voor gevaar gezorgd, prima jongens! Goed voor het vertrouwen, en het bewijs dat wanneer je scherp traint, ook scherp speelt. Op naar Sint Truiden, U17!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten