We keken het voor het vertrek naar de Sporting Foot Academy nog even na. Standard stond op een vierde plaats, met weliswaar twee matchen minder gespeeld. Slechts tweemaal verloren de Rouches, die naar Lokeren afzakten met ongetwijfeld nog de wedstrijd van vorig seizoen in het achterhoofd. 4-1 werd het, de fiere Luikenaars werden toen door een collectief sterk Lokeren gewoon onder de mat geveegd.
Trainer Ives moest opnieuw aan zijn team sleutelen. Matthijs moest geblesseerd aan de kant blijven, Senne is nog steeds niet terug, Jordy moest nagelbijtend toekijken van aan de zijlijn, hij zat zijn laatste schorsingsdag uit. Anton mocht nog niet hervatten, een beetje raar want hij kon probleemloos meetrainen de voorbije week. Daardoor werd Yoran Heirewegh opnieuw bij de kern gevoegd, hij bewees tegen Waregem al dat optornen tegen jongens van een jaartje ouder geen onoverkomelijke problemen hoeft op te leveren.
Lokeren begon voortvarend, Jonathan kreeg al snel een mooie kans. De Rouches gingen eveneens aan volle snelheid, hun centrale spits ging op doel af, maar kwam doelman Kjell tegen. Beide spelers lagen minutenlang uitgeteld op het kunstgras, noch spits noch Kjell zouden aan hernemen toekomen. De Lokerse doelman werd zelfs met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Zonder reservedoelman was het zoeken naar een Chinese vrijwilliger, Yari, die op training voor de gein wel eens in het doel gaat staan, offerde zich op, Kyann ging in zijn plaats op 11 spelen. Standard leek het meest van slag, Sporting ging door op het elan van de voorbije weken. Het gameplan van trainer Ives klopte, de Rouches vonden niet meteen een antwoord, de snelle recuperatie door de hardwerkende Lokeraars leverde steevast gevaar op. De enthousiaste thuisploeg klom verdiend op voorsprong, Keanu krulde de bal heerlijk in de winkelhaak, de belofte aan papa Bart getrouw. Standard wist even niet goed waar kijken, Kyann werd onderuit getrokken, maar kreeg geen penalty. Het duurde niet lang vooraleer Sporting de score verdubbelde, Simon werd in het straatje gestuurd, zag de doelman twijfelen en tikte onder hem door. Loon naar keihard werken de voorbije weken, de vreugde bij alle ploegmaats sprak boekdelen. De Luikse roodwitten gingen even in overdrive, Lokeren werd met viriel powerplay metertje na metertje achteruit geduwd, maar in de zestien kwamen ze niet, al moest Yari één keer echt aan de bak, een prima redding met de voet in de korte hoek. Dan maar van afstand proberen dacht er eentje, en zijn zwadderbal ging naast Yari in doel, 2-1. Aangeslagen leek U17 niet, maar het moest wel uitkijken voor de aandringende Standardmen. De beste kans was opnieuw voor de thuisploeg, Niels probeerde het met een lage harde trap, de Luikse goalie savede de bal in hoekschop. Jonathan zag Simon aan de eerste paal opduiken en die tikte binnen, alweer had de Standarddoelman een prima reflex in huis op de schade binnen de perken te houden.
Standard kwam met de nodige grinta uit de kleedkamers, de snelheid werd nog opgevoerd, Lokeren ging het niet cadeau krijgen. Toch bleven grote kansen uit voor de bezoekers. Onze jongens waren er dan toch dichter bij, Niels zette prima voor, Jonathans kopbal sloeg tegen de onderkant van de lat en leek binnen te botsen, al werd dit niet door de grensrechter bevestigd. Even later stond het 2-2, zo gaat dat, knap doelpunt, een balletje tussendoor, in één tijd overhoeks afgewerkt. Sporting moest even herbronnen, Standard rook z'n kans en ging voluit zij het met weinig overleg in de aanval. Alles zit in dat team, techniek, snelheid, fysieke kracht, alleen zijn te veel spelers op zichzelf gericht. Onze jongens plooiden op zichzelf terug, sloofden de mouwen op en werkten keihard voor mekaar. En net zoals vorig seizoen bleek dat de juiste toverspreuk voor succes. Kyann kopte nog een hoekschop voorlangs, en aan de overkant moest Arno nog op de lijn redden. Sporting ging voluit voor winst in die laatste tien minuten, Standard ook, het werd een spannend en bijwijlen ook bitsig slot. De zenuwen gierden door de supporterskelen, Lokeren bleef overeind, de Sportingdefensie smoorde elk opkomend gevaar in de kiem, het tricolore middenveld werkte zichzelf te pletter en bleef steevast trachten er voetballend uit te komen. Jelle zette een combinatie op met Jonathan, trachtte de doelman te stiften maar slaagde niet in z'n opzet. De bal bleef echter speelbaar één Standardverdediger achtte het nodig de bal met de hand weg te werken. Een kolfje naar de hand van Timo, 3-2. Interimkeeper Yari had nog een heerlijke save in huis op een afstandspoging, hij tikte de bal vanonder de lat. Eén minuut in overtime, besliste Jelle de wedstrijd, een schot waarin hij al zijn frustratie van de voorbije weken kwijt kon, kurkdroog tegen de touwen. Zijn maats bedolven hem onder de knuffels, mooi, mooi, mooi. Toch zou het spannend blijven, OK de voorsprong leek geruststellend, maar Standard bleef tot aan het gaatje proberen om dichterbij te komen. De scheids genoot van deze match en wou van stoppen niet horen. In de 45e minuut haalde Yari alweer een harde knal uit de linkerbenedenhoek, het sein allicht om het voor bekeken te houden. Lokeren pakt z'n tweede topscalp dit seizoen, na Gent ontdekte nu ook Standard weer dat Lokeren een verdomd hecht team is. Op de terreinen naast het speelveld, hielden jonge talentjes een rondedansje, een ritueel dat ook onze jongens nog, al zijn ze tien jaar ouder, met heel veel plezier uitvoeren. U17, geniet van jullie overwinning, opgedragen aan de onfortuinlijke Kjell, behaald met de ware teamspirit, het belangeloos willen werken voor mekaar, hartverwarmend is dat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten