Trainer Ives trok naar het doorregende STVV nog steeds zonder Anton en Senne. Ook Yari kon de verplaatsing niet meemaken, hij ging donderdag door zijn enkel en ondervond daar nog te veel last van. Tars en Sesay kwamen terug van bij U19.
Lokeren startte prima, al na 1 minuut luidde de alarmbel bij STVV, Sesay ging makkelijk voorbij zijn mannetje en de doelman moest al meteen aan het werk. Een tweede poging van onze linkerwing verdween in het zijnet. Nauwelijks een minuutje later stak Sesay prima tussendoor voor Simon, opnieuw de doelman verhinderde een vroege voorsprong voor Sporting. Sesay bleef de verdediging geselen, hij kwam naar binnen en plaatste het leer tegen de dwarsligger, pech. Na tien minuten kwam de thuisploeg voor het eerst opzetten, de bal ging over. Sint Truiden herschikte snel de troepen, het zette een stevig blok neer, en mikte op de counter. En het leverde meteen ‘resultaat’ op, balverlies in de middensector, slim de pijlsnelle nr. 7 wegsturen en afwerken…we zouden het nog een paar keer meemaken vandaag. Maar de thuisploeg stond wel 1-0 voor, tegen de gang van het spel in. Al konden ze daar niet lang van profiteren. Matthijs zette de actie op, Sesay schoot vanuit een moeilijke hoek fraai binnen, 1-1. Het ging snel, twee minuten later stond het 2-1, Iebe Swerts (we geven u ook graag de naam van de absolute uitblinker van Sint Truiden), kreeg de bal toegespeeld, ging aan de haal en liep er iedereen af, zette knap voor waar de centrale spits niet meer kon missen. Lokeren kreeg een klap, maar richtte zich opnieuw op, een schot van de hardwerkende Simon werd nog net in hoekschop verwerkt, die nog twee afgeblokte pogingen opleverde. De thuisploeg had zijn stramien gevonden, na een hoekschop voor onze jongens werd de bal zon 70 meter verder getrapt, snelle Iebe trof de paal. Helemaal overdreven werd het nog voor rust 3-1, Kjell werd verrast door een vrije trap die nog even het hoofd van een Kanarie raakte. Onze doelman kon het leer nog wegduwen maar recht in de voeten van een geelblauwe. En nog weigerde Lokeren op te geven. Alweer Simon werd met een prima save van de aansluitingstreffer gehouden, een schitterende snelle combinatie over zes stationnetjes, zomaar vanuit de verdediging naar voor. Jawel, zo kan voetbal ook worden gespeeld. Sporting bleef verwoed zoeken naar het doelpunt, de thuisploeg had lijf en leden nodig om de Lokeraars af te houden, maar het leek wel te gaan lukken. Tot Tars foutief moest worden afgestopt op weg naar een doelpunt. Penalty, Jona achter de bal en de Lokerse uitblinker trapte het leer keihard buiten bereik van de STVV goalie. 3-2, en Lokeren wou meer, nog voor de rust gelijkmaken was het doel. Ei zo na slaagden ze daar ook in, een mooie aanval werd foutief gestopt net voor de zestien, de vrije trap van Jordy werd afgeblokt hoewel hij de bal toch nog in het pak kreeg, Niels kreeg er zijn voet niet goed genoeg tegen, de bal ging net naast.
Lokeren ging ook na rust meteen op zoek naar de gelijkmaker, Tars zag Jonathan de ruimte opzoeken, de keeper verijdelde alweer een Lokers doelpunt. Sporting puurde er wel een hoekschop uit, en ging met 8 man aan de rand van de zestien kamperen. De bal kon worden weggekopt naar links, lange (weliswaar prachtige) 70-meter pass, in de loop van yep, alweer die dekselse nr.7 die onhoudbaar, overhoeks binnentrapte. Het efficiëntiecijfer van Sint Truiden bleef op een afschrikwekkend hoog niveau hangen. Kjell moest nog eens goed plat even later. Lokeren weigerde te breken, Sesay kreeg eens een kluts mee (mocht ook al eens), zijn lage schuiver ging nipt voorlangs. De Kanaries kraakten maar barstten niet, in een weliswaar stevige maar faire wedstrijd, moesten ze meermaals fouten maken om de beweeglijke Lokerse voorlinie af te stoppen. Een dikke pluim overigens van de Lokerse supporters voor de wedstrijdleiding! Tars zette zich achter een vrije trap, zijn harde lage schuiver verrastte de goalie maar net niet genoeg om een goaltje uit te puren. Een kwartier voor tijd kwam Lokeren opnieuw dichterbij, de ingevallen Jelle bleef uitstekend in het duel, zette Jonathan centraal voor doel en die liet de keeper nu wel kansloos, 4-3. Onze jongens speelden ‘ridder of mis’, alle troepen verzamelden voor een belegering, een doelpunt hing in de lucht maar de vierde hoekschop op rij was echt gevaarlijk, Arno kopte rakelings over. De thuisploeg snakte naar adem en die werd hen door hun ‘man of the match’ aangeboden. Hij kon ongehinderd oprukken, rond Kjell gaan, nog even achter de bal aan gaan, draaien en schitterend voorzetten tot bij de hoogopverende spits die mooi binnenkopte. 5-3, met nog acht minuten op de klok was de voorsprong te groot en onoverbrugbaar geworden, al bleef Lokeren hard strijden tot de laatste seconde om toch nog maar dat doelpuntje bij te schrijven. Jonathan kopte een schitterende voorzet nog over in de laatste minuut. Het was hen niet gegund.
De thuisploeg kwam acht maal tot aan de Lokerse zestien in de hele match, schoot één keer tegen de paal, eentje pal op Kjell, slechts één keer over maar wel vijf maal in onze muit, frustrerend voor onze jongens die doorlopend de beter voetballende ploeg waren. Achttien kansen noteerden we op ons briefje, drie doelpunten, op zich altijd goed voor winst in een voetbalwedstrijd, maar niet dit seizoen voor U17. We blijven een karrevracht aan kansen bij mekaar voetballen, vanuit de combinatie, het betere Lokerse voetbal en dat moeten we meenemen naar de volgende match.
Ondanks het verlies willen we U17 feliciteren, ze speelden een goede match, gaven alles onder heel zware omstandigheden, zompig veld, aanhoudende regen en koude, en bleven tot het laatste fluitsignaal voor een goed resultaat gaan. Uiteraard moeten we leren uit de tegendoelpunten maar vooral moeten we in eigen kunnen geloven, EN vertrouwen. Blijf de combinatie boven de lange bal verkiezen, dat moet het devies voor Lokeren U17 blijven. Modern voetbal is gebaseerd op balbezit, snel combinatievermogen en techniek, al levert dat jammergenoeg niet altijd punten op in de klassering. Daarmee zullen we moeten leven zolang onze jongens in een voetbalopleiding zitten. Come on U17 !!!
Eerst aan de start van de laatste rit (Bart heeft nr 104)
Bart, Keanu's papa, was de voorbije 10 dagen aan het mountainbiken in de Australische Outback. Na wat omschreven wordt als de lastigste editie sinds de start van de 'Croc', mag Bart terugkijken op een meer dan geslaagde eerste ervaring. Moe, een beetje gekneusd van een paar valpartijen en blij dat het er op zit. Dat waren zijn woorden in een berichtje dat hij stuurde. Gisteren nog meldde hij dat ritwinst er niet meer in zat. En wat doet 'den Heirewegh' in de laatste rit? 3e worden overall en 1e in de rit eindigen in zijn eigen klasse, de Masters 2. Door die overwinning en de bijgaande leuke trofee, een echte Australische boomerang, springt Bart zelfs over het nummer 4 in de M2, en eindigt in zijn allereerste Crocodile Trophy op een heel knappe 3e plaats. Bartje, well done mate! Geniet nu maar van een paar dagen rust ginder onder, wij kijken al naar ons eerste Sportingpintje uit, benieuwd naar je ongetwijfeld straffe verhalen!
